....

آه قلبم!
هوف!!
این چند روزه چه قدر برام چالش بر انگیز و خاطره انگیز و مهم بود. ینی همش انگار تو خواب راه میرفتم. حتی خواهر خنگولیستمم فهمید یه مرگمه
فردا با مامانم صحبت میکنم
تقریبا هفتاد درصد تصمیمم جدیه...

اومدم بالا. عصبی بودم و خسته تا اذان ده دوازده دقیقه فاصله بود
یه کاغذی دم دست دیدم اینو کشیدم

اینو میزارم لای دفترم و نگهش میدارم. برام خیلی ارزشمنده. درسته چیز خیلی خاصی نیست و همش تو ته ده دقیقه کشیدم و دهن هم نداره فعلا، اما از نظر معنوی خیلی برام با ارزشه
ینی همه احساسم توشه

چشمش باهام حرف میزنه........

و نیز... اولین یادگاری خواهد بود...

نشانی از این روز هایم...