دلنوشته ای بر ساحل مهتاب

02. Dead Words Speak 

... 

Ailments of grey cover these hurtfull limbs 
A seething anger grows 
Voiceless come your calls
بیماری هایی تیره این اندام زخمی را میپوشانند
خشمی خروشان رشد می کند
ندا هایت بی صدا می شوند...
Dead words speak
They speak to me at night 
And sometimes I get frightened 
Gives no peace 
And sometime I'll get frightened 
'cause sometimes they are right
کلمات مرده حرف می زنند

آن ها شبانه با من حرف می زنند

و من گاهی می ترسم

زیرا گاهی،  حق با آن هاست
I can't seem to rid this burden I bear 
Ghost of misty mornings, please disappear

به نظر میرسد نمیتوانم از این باری که با خود میکشم رها شوم

شبح صبح مه زده،  لطفا محو شو.. 
It sickens and destroys everything I've built 
And tears down the walls with anger and guilt

این همه چیز را مریض و نابود می سازد

و دیوار ها را با خشم و گناه پایین می کشد

Dead words speak 
They speak to me at night 
And sometimes I get frightened 
Gives no peace 
They hunt me at night 
And sometimes I get frightened

Cause sometimes they are right

کلمات مرده سخن می گویند

آن ها در شب با من حرف نی زنند

و من گاهی وحشت زده می شوم..

هیچ صلح و آرامشی نمی دهند

آنان شبانه مرا شکار میکنند

و من گاهی میترسم

چون گاهی،  راست می گویند

I can't seem to rid this burden I bear 
Ghost of misty mornings, please disappear
به نظر نمیرسد که بتوانم از این باری که حمل میکنم رها شوم

ای شبح صبح های مه زده،  خواهش میکنم نا پدید شو... 

باورم نمیشه ک هنوز اینجام

فقط یه چیزی.. 

کسایی که قبلا حتی یکبار کامنت گذاشتن اینجا، اگه این پستو میبینن و موافقن که ادامه بدم یه کامنت بذارن. همین

مرسی

.... 

Draconian 

Sovran (2015) 

6. Dusk mariner

دریانورد سپیده دم

No light finds me
Perish like the setting sun
No truth defines me
Unburdened like the fallen one

+ هیچ نوری مرا اینجا پیدا نمیکند

و من ضعیف همچو خورشید درحال غروبم

هیچ حقیقتی مرا وصف نمی کند

و همچو شکست خورده ای سبک بارم

I'd give you my love
But it's freezing cold
My lips ever sealed
And the things I have done
Are slowly growing old,
Yet dying to be healed

- من عشقم را به تو میدادم

اما به شدت سرد است

لب هایم مهر سکوت خورده

و کار هایی که کرده ام،

به آرامی پیر می شوند

با این حال برای بهتر شدن میمیرند

No heart guides me
Frozen in the depths below
No fear leaves me
I'm haunted by a distant soul

+ هیچ قلبی مرا راهنمایی نمی کند

درحالی که در اعماق یخ زده ام

و هیچ ترسی مرا ترک نمی کند

به دست روحی در دوردست گرفتارم

She gives me her voice
She gives me her soul
Yet demons in my view
As fear breaks down
I weep to understand
I was already you

- او صدایش را به من می دهد

او روحش را به من می دهد..

با این حال دیدگانم سوی دیو هاست

درحالی که ترس شکست می خورد

من اشک می ریزم تا در نهایت درک کنم

که من همیشه، "تو" بوده ام…

Living in a circle of decay
Where morn remains the night
Under these starless skies
Love's out of sight

- در چرخه ای از پوسیدگی زندگی می کنیم

جایی که اندوه در شب باقیست

زیر این آسمان های بی ستاره

عشق دور از ذهن است

Breathe carelessly,
Be all you feared as a child
See, it's only me
And not the heavens
Coming down on you

+ شجاعانه نفس بکش

آنی باش که در کودکی ترسیده ای [باشی]

ببین، فقط منم!

و نه بهشت

که سویت می آید

No light finds me

هیچ نوری مرا نمی یابد…

She gives me her voice
She gives me her soul
This angel in my view
As fear breaks down
I weep to understand
I was already you

- او صدایش را به من می دهد

و روحش را به من عطا می کند

این فرشته مقابل چشمانم!

درحالی که ترس در هم می شکند

و من اشک میریزم تا در نهایت درک کنم

که همه این مدت من، تو بوده ام

We were living in a circle of decay
Where morn remains the night
Under these starlit skies
Love marks our flight

- ما در چرخه ای از زوال زندگی می کردیم

جایی که شب هایش سرشار از اندوه بود

زیر این آسمان پر فروغ از نور ستارگان

عشق پرواز ما را رهنمون می شود..

Farewell!

بدرود! 

...... 

بعد این همه مدت

ینی درست از روز وفات حضرت زینب.. 

اینجا بسته بود

اینجایی که حکم خونه من رو داشت 

مثل یه کلبه آروم و گرم توی یه جنگل تاریک و سرد

ولی مدت ها بود متروک و ویرانه بود

درست مثل قلب من.. 

ولی امشب دوباره اومدم.. 

این شعر و پست هم نشونه ای باشه برا دوست داشتنت... 

درباره شعر : قسمت های + دار توسط خواننده زن (ینی عشقم! که کعرف حضوره!) خونده میشه و قسمت های - دار توسط مرد (اندرس خودمون!) 

که احتمالا تو بار معناییش فرق داره

.....

ا

... . مگه میشه حرفی زد... یا نزد..

My God, exhort, to not merely draw air. But breath the skies.

ای خدای من ... به من بیاموز .. تا نه فقط هوا را به درون بکشم .. بلکه آسمان ها را تنفس کنم...

بقیه اش چرندیات روزانه، تراوشات پریودیک :|

کلا،  چرندیات روزانه،  تراوشات پریودیک :|

Swallow the Sun 

Fragile 

I remember her
Dark flowing hair
Eyes like deep blue waters
And her skin so fair

او را به یاد می آورم

با گیسوی تیره و پریشان

چشمان، همچو آب های نیلگون و عمیق

و پوستی لطیف

I remember her
How she used to sing
Melodies so full of sorrow
Dreams in the making

او را به یاد می آورم

که چگونه میسرود

نوا هایی سرشار از اندوه

رویاهایی از ساختن

She was so fragile

او بسیار شکننده و ظریف بود…

Lying on my arms, not breathing
I can still hear the echo of her voice
And now as I hear them coming
I take her to our last dance

آرام در آغوش من، بی جان

پژواک صدایش هنوز به گوش می رسد

و حال که آمدنشان را می شنوم

او را به آخرین رقصمان میبرم

I remember her
Delicate beauty
Her eyes so wise and knowing
When she looked at me

او را به یاد می آورم

زیبایی ظریف

چشمانش سرشار از خرد

آنگاه که مرا می نگریست

She was so fragile

Lying on my arms, not breathing
I can still hear the echo of her voice
And now as I hear them coming
I take her to our last dance

آرام در آغوش من، بی جان

پژواک صدایش هنوز به گوش می رسد

و حال که آمدنشان را می شنوم

او را به آخرین رقصمان میبرم

The red haze fading
My vision regaining
And on my arms I see her lifeless body

مه سرخ محو میشود

بینایی ام را باز می یابم

و در آغوشم جسم بی جانش را می بینم

Realizing what I've done
Anguish grips my heart
I close her eyes for the last time and she'll sing no more

درحالیی که میفهمم چه کرده ام

و غم و اندوه قلبم را چنگ میزند

چشمانش را برای آخرین بار می بندم

و اون دیگر نخواهد خواند..

She was so fragile

Lying on my arms, not breathing
I can still hear the echo of her voice
And now as I hear them coming
I take her to our last dance

آرام در آغوش من، بی جان

پژواک صدایش هنوز به گوش می رسد

و حال که آمدنشان را می شنوم

او را به آخرین رقصمان میبرم.. 

اینبار تنها تراوشات پریودیک :|

عادت کرده ایم..

این روز ها همه چیزمان مجازی شده انگار..
کتاب خواندمان.. حرف زدنمان..  گردش کردنمان..
محبت کردنمان
حتی لبخند زدنمان…

انگار خدا لبخند را آفریده تا در پرتره هامان باشد و بس..

سلام.. حال همه مان بسیار خوب است… نمیبینی؟! نمی شنوی!؟

گاهی انگار وجود داشتنمان.  بودنمان. با هیچ استقرایی توجیه نمیشود

گاهی حس میکنی همه قلبت جز به چند "تهی"  افراز نمی شود..

گاهی..

حس میکنی انگار وقت آن رسیده که از همه تناقض ها به یک نتیجه برسی :

نقیض حکم باطل است.